خال برداری صورت

خال برداری صورت (Mole removal) یکی از عمل‌های زیبایی برای داشتن صورتی صاف و شاداب است. خال شایع‌ترین و رایج‌ترین زخم پوستی است. خال صورت در واقع نوعی تومور پوستی است که از سلول‌هایی به نام ملانوييت (سلول‌های رنگدانه دار) تشکیل شده است. به همین دلیل تکنیک‌های خال برداری صورت مورد توجه قرار گرفته است. خال که از نظر پزشکی Nevus نامیده می‌شود، گروهی از سلول‌های رنگدانه درا با اندازه‌ها و رنگ‌های مختلف است که به صورت لکه‌های کوچک و تیره روی پوست ظاهر می‌شوند. خال‌ها معمولاً روی صورت، دست‌ها، پاها و انگشتان پا ظاهر می‌شوند، اما می‌توانند در هر جایی از بدن ایجاد شوند. در ادامه با وبسایت وی کیو اس نوین طب ( موسس کلینیک های زیبایی و لیزر ) همراه باشید. 

 

اگرچه بیشتر خال ها بی ضرر هستند، به ندرت پیش سرطانی می‌شوند و نیاز به جراحی دارند. بسیاری از افراد فقط برای زیباتر شدن سراغ خال برداری صورت می‌روند. خال برداری صورت نه تنها برای اهداف زیبایی، بلکه برای بیماران مبتلا به ملانوما نیز انجام می‌شود. برخی از بیماران به دلایل زیبایی ترجیح می‌دهند خال‌های خوش خیم را به طور طبیعی یا با جراحی یا لیزر بردارند. علت بوجود آمدن خال‌ها مشخص نیست، اما کم و بیش مواردی علت بوجود آمدن آنهاست، از جمله:

• سوابق ژنتیکی و وراثتی
• تغییرات هورمونی بخصوص در سنین رشد
• اختلالات هورمونی مانند پرکاری یا کم‌کار تیروئید
• بارداری
• مصرف برخی داروهای هورمونی
• شیمی‌درمانی
• پرتو درمانی
• سولاریوم و حمام آفتاب

خال‌ها ممکن است در سنین متفاوت و به علل متفاوتی به وجود بیایند. به همین دلیل دسته بندی‌های مختلفی برای انواع خال در نظر گرفته می‌شود. خال‌های اکتسابی: این نوع خال در اثر نور مستقیم خورشید، بارداری، بلوغ جنسی و … ایجاد می‌شود. خال‌های اکتسابی معمولاً پس از ۳۰ سالگی کمتر بوجود می‌آیند، در نوجوانی، پوست انسان تمایل بیشتر به ایجاد خال دارد. خال‌های مادرزادی: در قدیم وجود خال‌های مشابه بین اشخاصی که نسبت فامیلی با هم داشتند را دلیلی برای این نسبت می‌دانستند. اما پزشکان هنوز نتوانسته است دلیل علمی برای وجود این خال ها پیدا کند. خال برداری صورت با توجه به اینکه محل و نوع آن ممکن است متفاوت باشد، از روش‌های مختلفی برای پاک کردن تاتو استفاده می‌شود. البته عوامل دیگری نیز در این زمینه تاثیرگذار هستند که از مهمترین آنها می توان به سن بیمار، بزرگ یا کوچک بودن خال، عمق خال، رنگ خال و محل خال اشاره کرد. اما به طور کلی خال‌هایی که از نظر زمان، شکل، اندازه، عدم تقارن و رنگ متفاوت هستند باید تحت آزمایشات مختلف قرار گیرند و در صورت لزوم با استفاده از یکی از این روش‌ها خال برداری شوند.

روش جراحی برای خال برداری

رایج‌ترین راه برای خلاص شدن از شر خال‌ها جراحی است. خال ها با بی حس کردن پوست و جدا کردن بخش رشد کرده با قیچی یا با چاقوی جراحی خال برداشته می‌شوند. سه روش برای برداشتن خال برداری صورت و بدن با جراحی وجود دارد: خارج سازی کامل تراشه ای، بیوپسی پانچ و جراحی برشی.

 

روش خارج سازی کامل تراشه‌ای

در این روش پزشک از بی حسی موضعی برای برداشتن خال استفاده می‌کند و با یک چاقوی جراحی تیز و کوچک سطح خال را خارج می‌کند.

روش بیوپسی پانچ

در این روش خال‌ها با دستگاه مخصوص برداشته شده و تکه مکعبی شکل پوست سوراخ می‌شود. این روش برای از بین بردن خال های کوچک پوست مناسب است.

روش جراحی برشی

با جراحی برش، خال به طور کامل بریده می‌شود و زخم بخیه می‌شود. این روش برای خال‌های صاف یا بدخیم مناسب است.

خال برداری صورت با کرایو

راه دیگر برای خال برداری کرایو کردن است. به این ترتیب که گاز نیتروژن با کمک دستگاه‌های مخصوص به سطح پوست زده می‌شود و در اثر سرمای حاصله، جریان خون هزار سلول را مختل می‌کند و در نتیجه خال برداری صورت انجام می‌شود.

خال برداری صورت با کوتر

یکی از روش‌های قدیمی و منسوخ خالکوبی روش حرارتی یا کوتریزاسیون است. به دلیل عدم تعیین دقیق عمق آسیب بافتی و احتمال بالای ایجاد اسکار به خصوص برای رفع خال های صورت امروزه استفاده از این روش به هیچ وجه توصیه نمی‌شود.

خال برداری صورت با لیزر

لیزر یکی از موثرترین روش‌های از بین بردن خال است که امروزه با استقبال خوبی روبرو شده است. دستگاه لیزر برای خال‌های سطحی پوست مناسب است.

 

نکات بسیار مهمی برای خال برداری صورت وجود دارد که توجه و بررسی آنها عوارض بعد از این عمل زیبایی را کمتر می‌کند. خال‌ها باید با صلاحدید پزشک حذف شوند. دستکاری برخی خال‌های ریشه دار ممکن است باعث عود و یا گسترش آن شود که اغلب شامل خال‌های سرطانی می‌شوند. خال‌هایی که به طور ناگهانی تغییر می‌کنند مانند پدیدار شدن حاشیه‌های نامنظم، تغییر رنگ، ایجاد لبه نامتقارن، خارش، التهاب، خونریزی و … باید تحت نظر پزشک خارج شوند و آزمایشات لازم در آن نواحی انجام شود. خال‌های بدخیم بهتر است با بیوپسی پاتولوژیک برای تشخیص بدخیم بودن خال برداشته شوند. برای برداشتن خال به دلایل پزشکی یا زیبایی باید آزمایشات پاتولوژیک روی خال انجام شود. اکثر خال‌ها و لک‌های روی پوست خوش خیم هستند و خطر ابتلا به سرطان پوست بسیار پایین است. بهتر است خال‌هایی را که دائماً در معرض اصطکاک یا تحریک هستند، مانند خال‌های ناحیه ریش یا خال های پشت یا آرنج بردارید. اگر بعد از برداشتن خال مادرزادی عود کرد، باید به پزشک مراجعه کنید. خطر ایجاد اسکار پس از برداشتن خال به مهارت پزشک و نوع پوست در حال ترمیم بستگی دارد. روش‌هایی مانند لایه برداری، میکرودرم ابریژن و لیزر خال‌های بزرگ را به طور کامل از بین نمی‌برند، اما ظاهر آنها را بهتر می‌کند، اما معمولا موقتی هستند و خطر ابتلا به سرطان پوست (ملانوم) را کاهش نمی‌دهند. لکه ها، خال‌ها یا ضایعات پوستی که به طور ناگهانی در اندازه، شکل یا رنگ تغییر می‌کنند یا باعث خونریزی، خارش، درد یا زخم می‌شوند باید توسط پزشک درمان شوند. پس از برداشتن خال، عوارضی ممکن است رخ دهد که بسته به نوع و روش برداشتن متفاوت است. اما معمولا بعد از چند هفته بهبود می‌یابد. قرمزی جای خال: معمولا بعد از جراحی یا لیزر قرمزی ایجاد می‌شود و با گذشت زمان از بین می‌رود. جای زخم بعد از خال برداری صورت: احتمال باقی ماندن زخم به مهارت پزشک و نوع ترمیم پوست بستگی دارد. همچنین ممکن است بوجود آمدن گوشت اضافی در گردن، قفسه سینه و خال‌هایی که نیمه برداشته شده است وجود داشته باشد. تیره شدن جای خال: در برخی از پوست‌ها، به خصوص در نوع تیره، جای خال برداشته شده ممکن است کمی تیره‌تر باشد که پس از چند هفته یا چند ماه نیز ناپدید می‌شود.